"KASKADA" | PRZEDSTAWIENIE TEATRU IM. S. JARACZA W ŁODZI I FESTIALU ŁÓDŹ CZTERECH KULTUR

PREMIERZE TOWARZYSZY wystawa fotografii autorstwa gadi dagona dokumentujących inscenizacje dramatów hanocha levina, przygotowana przez instytut dramatu izraelskiego w tel awiwie.

realizatorzy

reżyseria: AGNIESZKA OLSTEN

scenografia: i reżyseria światła: JOANNA KACZYŃSKA

choreografia: TOMASZ WYGODA

muzyka: MARCIN OLEŚ

projekcje wideo: KAROL RAKOWSKI

inspicjent i sufler: EWA BOJANOWSKA

asystent reżysera: JAKUB ZWOLAK

obsadA

Jona Popoch: MARIUSZ SANITERNIK
Lewiwa, jego żona: EWA WICHROWSKA

Gunkel, znajomy: Andrzej Wichrowski

Pewnej bezsennej nocy on postanawia odejść. Trzydzieści lat małżeństwa uwiera go

nieznośnie, ból istnienia mobilizuje do działania. Za czym tęskni Jona Popoch? Czy znajdzie

w sobie siłę i odwagę, by uciec przed nudą, małością, niespełnieniem – przed nią: Lewiwą?

Tak rozpoczyna się Kaskada Agnieszki Olsten.

Spektakl powstał na podstawie napisanej w 1989 roku Udręki życia autorstwa izraelskiego

pisarza polskiego pochodzenia – Hanocha Levina (1943–1999). Jego twórczość obejmuje

przede wszystkim dramaty, opowiadania, teksty piosenek, skecze, wiersze, scenariusze,

książki dla dzieci. Levin był także reżyserem, który stworzył własny, oryginalny język

teatralny. Inscenizacje jego tekstów często gorszyły i oburzały telawiwską publiczność, co

przyniosło mu opinię niepokornego twórcy, a wręcz skandalisty.

Udręka życia zaliczana jest do nurtu komedii rodzinnych, które niektórzy dobitnie nazywają

komediami męczarni. To sztuka o wiecznym i nieudolnym poszukiwaniu szczęścia, o walce

z trywialną codziennością, która odsłania prawdę o małości i bezbronności bohaterów. To

opowieść o walczących ze sobą małżonkach, którzy tak naprawdę nie mogą bez siebie żyć,

ale też o bardzo ludzkim lęku przed śmiercią, opuszczeniem i zapomnieniem. Dosadny

język, wyraziste postaci, groteskowe spojrzenie na istotę ludzką – wszystko to udowadnia,

że komedie domowe Levina cechuje wyraźna równowaga między komizmem a tragizmem;

nastrajają one refleksyjnie, ale i śmieszą.

Realizacja Agnieszki Olsten wzbogaca dramat Levina o polski koloryt.

Tagi: Hanoch Levin